من من!

لاله جعفری

تصویرگر: طاهره شمسی

گنجشکه پرید و پرید. دوتا کرم را روی درخت دید. کِرم‌ها نشسته بودند و خرت و خرت برگ می‌خوردند. گنجشکه پرید جلو و گفت: «به‌به! چه کرم‌های خوش‌مزّه‌ای! اوّل کی را بخورم؟ تو را بخورم یا تو را؟»

کرم‌ها ترسیدند، نگاه به هم کردند، بعد گفتند: «من!» و یک ذرّه رفتند عقب، نزدیک تنه‌ی درخت.

گنجشکه گفت: «باشه! اوّل من را می‌خورم.» رفت جلو که بخورد؛ امّا یکهو فکری کرد. پرسید: «کدام یکی «من»اید؟»

کِرم‌ها گفتند: «من!» و باز هم رفتند عقب‌تر.

گنجشکه به کِرم‌ها نگاه کرد. هر دوتا لاغر و کوچولو بودند. شکل هم بودند.

گنجشکه گفت: «شکل هم‌اید، مثل هم‌اید، هر دوتا هم که من‌اید. پس من کی را اوّل بخورم؟»

کرم‌ها گفتند: «من من!» و خیلی رفتند عقب، رسیدند به تنه‌ی درخت، تندی سُر خوردند تو سوراخ درخت و قایم شدند.

گنجشکه پرید نزدیک سوراخ و گفت: «کجا رفتید؟»

امّا هر چی صبر کرد، جوابی نشنید. به جای جواب، فقط صدای خرت و خرت شنید.

گنجشکه هم از آن‌جا پرید. پرید و پرید. دنبال یک لقمه‌ی دیگر پرید.